پوردهقان اردکان:
اگر می‌خواهیم فضایی را فراهم کنیم تا اعتقادات، پیشنهادات و مسائل مختلف وضعیت اجرایی کشور به‌صورت علمی در بوته نقد قرار گیرد، هیچ کجا بهتر از محیط علمی مثل دانشگاه نیست.
رهبر انقلاب پارها بر این موضوع تأکید کردند و اگر رهبر مطلبی می‌فرمایند، حتماً به مسائل و موارد مختلف آن موضوع پرداخته‌اند. اما متأسفانه ما دچار یکسری تعارفات و مصلحت‌اندیشی‌ها در حوزه دانشگاه هستیم.
ما همچنان این فضا را بسته نگه‌داشته‌ایم و اجازه نمی‌دهیم یکسری از تفکرات از یک دایره خارج شود.
بهترین راه، رفتن به سمت کرسی‌های آزاداندیشی البته به‌صورت واقعی است نه به‌صورت دکوری.
انتظار می‌رود که دانشگاه‌ها به‌عنوان نهادی مستقل درون نظام تعریف شوند و در سیستم اجرایی قرار نگیرند. بدین ترتیب، این نهاد باید توانایی آزاداندیشی داشته باشد و نقدهای بی‌پرده، چه موردپسند باشد و چه نباشد، انجام شود.
یکی از دغدغه‌های اصلی در جامعه نرخ بیکاری فارغ‌التحصیلان است. هرچقدر هم که مشاغل جدید ایجاد شده باشد، متأسفانه بیشتر این مشاغل به سمت کارهایی با بهره علمی پایین رفته‌اند.
اعطای مشوق‌های مالیاتی و واگذاری زمین در حوزه‌های دانشگاهی ازجمله اقداماتی است که می‌تواند به افرادی که ایده‌های خلاقانه دارند اما منابع مالی و زمین در اختیار ندارند، کمک شایانی کند.
تشویق به ابتکار و نوآوری باید یکی از اولویت‌های اصلی در برنامه‌های توسعه اقتصادی کشور قرار گیرد.